канкурэ́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канкурэ́нтка канкурэ́нткі
Р. канкурэ́нткі канкурэ́нтак
Д. канкурэ́нтцы канкурэ́нткам
В. канкурэ́нтку канкурэ́нтак
Т. канкурэ́нткай
канкурэ́нткаю		 канкурэ́нткамі
М. канкурэ́нтцы канкурэ́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канкурэ́нтка ж. конкуре́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канкурэ́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да канкурэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкурэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто канкурыруе з кім-н.

|| ж. канкурэ́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. канкурэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

конкуре́нтка канкурэ́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)