канка́н, -а, м.

Эксцэнтрычны эстрадны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе з характэрным высокім ускідваннем ног.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канка́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. канка́н
Р. канка́на
Д. канка́ну
В. канка́н
Т. канка́нам
М. канка́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канка́н м. (танец) канка́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канка́н канка́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канка́н, ‑а, м.

Французскі эстрадны танец з непрыстойнымі рухамі цела.

[Фр. cancan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)