кандуі́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кандуі́тны кандуі́тная кандуі́тнае кандуі́тныя
Р. кандуі́тнага кандуі́тнай
кандуі́тнае		 кандуі́тнага кандуі́тных
Д. кандуі́тнаму кандуі́тнай кандуі́тнаму кандуі́тным
В. кандуі́тны (неадуш.)
кандуі́тнага (адуш.)		 кандуі́тную кандуі́тнае кандуі́тныя (неадуш.)
кандуі́тных (адуш.)
Т. кандуі́тным кандуі́тнай
кандуі́тнаю		 кандуі́тным кандуі́тнымі
М. кандуі́тным кандуі́тнай кандуі́тным кандуі́тных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кандуі́т, -а, М -дуіце, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

У дарэвалюцыйнай Расіі (пераважна ў духоўных навучальных установах і кадэцкіх карпусах): журнал, у які заносіліся звесткі пра паводзіны вучняў або ваеннаслужачых.

Запісаць у к.

|| прым. кандуі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кондуи́тный кандуі́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)