кана́рак

‘птушка канарэйка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кана́рак кана́ракі
Р. кана́рака кана́ракаў
Д. кана́раку кана́ракам
В. кана́рака кана́ракаў
Т. кана́ракам кана́ракамі
М. кана́раку кана́раках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Кана́рак ’канарэйка, Serinus сапагіа’ (Нас.). З польск. kanarek ’тс’ < Kanar ’Канарскія астравы’, але, магчыма, і з н.-лац. avės сапагіае (Слаўскі, 2, 42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кана́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кана́рка кана́ркі
Р. кана́ркі кана́рак
Д. кана́рцы кана́ркам
В. кана́рку кана́рак
Т. кана́ркай
кана́ркаю		 кана́ркамі
М. кана́рцы кана́рках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)