канаплі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
канаплі́на |
канаплі́ны |
| Р. |
канаплі́ны |
канаплі́н |
| Д. |
канаплі́не |
канаплі́нам |
| В. |
канаплі́ну |
канаплі́ны |
| Т. |
канаплі́най
канаплі́наю |
канаплі́намі |
| М. |
канаплі́не |
канаплі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
канаплі́на ж. поско́нина, по́сконь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
канаплі́на, ‑ы, ж.
Адно каліва, зерне канапель.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́сконь ж.
1. бот. мані́цы, род. мані́ц, ед. мані́ца, -цы ж.;
2. (материал) канаплі́на, -ны ж.; уст. (домотканный холст из волокна конопли, дерюга) зрэ́б’е, род. зрэ́б’я ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)