камітэ́тчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
камітэ́тчык |
камітэ́тчыкі |
| Р. |
камітэ́тчыка |
камітэ́тчыкаў |
| Д. |
камітэ́тчыку |
камітэ́тчыкам |
| В. |
камітэ́тчыка |
камітэ́тчыкаў |
| Т. |
камітэ́тчыкам |
камітэ́тчыкамі |
| М. |
камітэ́тчыку |
камітэ́тчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
камітэ́тчык м., разг. комите́тчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
камітэ́тчык, ‑а, м.
Разм. Член камітэта. Настаўнік перапісаў на паперы прозвішчы камітэтчыкаў і падаў паперу бліжэйшым, каб на ёй распісаліся. Галавач. Мацей Сіпак падбіваў камітэтчыкаў на пабудову паравога млына, абяцаў і грошы пазычыць і рабочай сілай дапамагчы. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
комите́тчик разг. камітэ́тчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)