камітэ́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. камітэ́нт камітэ́нты
Р. камітэ́нта камітэ́нтаў
Д. камітэ́нту камітэ́нтам
В. камітэ́нта камітэ́нтаў
Т. камітэ́нтам камітэ́нтамі
М. камітэ́нце камітэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

камітэ́нт м., торг. комите́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камітэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая даручае камісіянеру заключыць якую‑н. здзелку: куплю, продаж і інш.

[Ад лац. committens, committentis — які даручае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

комите́нт торг. камітэ́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)