каміта́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каміта́т каміта́ты
Р. каміта́та каміта́таў
Д. каміта́ту каміта́там
В. каміта́т каміта́ты
Т. каміта́там каміта́тамі
М. каміта́це каміта́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каміта́т м. комита́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каміта́т, ‑а, М ‑таце, м.

Найбольш буйная адзінка адміністрацыйна-тэрытарыяльнага дзялення ў Венгрыі.

[Ад лац. comitatus — вобласць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

комита́т геогр., полит. каміта́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)