Verbum

пра́шча, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Старадаўняя ручная зброя для кідання камянёў.

кара́лі, -яў, адз. кара́ля, -і, ж.

Пацеркі з каралавых або іншых каштоўных камянёў.

дыядэ́ма, -ы, мн. -ы, -дэ́м, ж.

1. Вянок або галаўная павязка з упрыгожаннямі з каштоўных камянёў, якія надзявалі цары і вярхоўныя жрацы ў мінулыя часы.

2. Жаночае галаўное ўпрыгожанне з каштоўных камянёў у выглядзе кароны.

Д. з сапраўднымі брыльянтамі.

паста́ў¹, -та́ва, мн. -та́вы, -та́ваў, м.

Пара млынавых камянёў.

Млын на два паставы.

|| прым. паста́ўны, -ая, -ае.

кляве́ц, кляўца́, мн. кляўцы́, кляўцо́ў, м.

Малаток са сплюснутым канцом для насякання млынавых камянёў, для кляпання кос.

я́хант, -у, М -нце, м.

Старая назва каштоўных камянёў рубіну, сапфіру і інш.

|| прым. я́хантавы, -ая, -ае.

грані́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, спецыяліст па шліфоўцы, граненні каштоўных камянёў.

|| ж. грані́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

кара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Мера масы каштоўных камянёў, роўная 0,2 грама.

|| прым. кара́тны, -ая, -ае.

агняцве́т, -у, М -ве́це, м.

1. Аднагадовая травяністая расліна з жоўтымі кветкамі; братаўка (братоўка).

2. Агульная назва каштоўных камянёў.