камуна́льны, -ая, -ае.

1. гл. камуна.

2. Які мае адносіны да гарадской гаспадаркі.

Камунальныя паслугі.

○

Камунальная кватэра — кватэра, у якой жывуць некалькі сямей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камуна́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. камуна́льны камуна́льная камуна́льнае камуна́льныя
Р. камуна́льнага камуна́льнай
камуна́льнае		 камуна́льнага камуна́льных
Д. камуна́льнаму камуна́льнай камуна́льнаму камуна́льным
В. камуна́льны (неадуш.)
камуна́льнага (адуш.)		 камуна́льную камуна́льнае камуна́льныя (неадуш.)
камуна́льных (адуш.)
Т. камуна́льным камуна́льнай
камуна́льнаю		 камуна́льным камуна́льнымі
М. камуна́льным камуна́льнай камуна́льным камуна́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камуна́льны в разн. знач. коммуна́льный;

к. банк — коммуна́льный банк;

~ныя паслу́гі — коммуна́льные услу́ги;

~ныя вы́бары — коммуна́льные вы́боры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камуна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да гарадской гаспадаркі і знаходзіцца ў ведамстве мясцовых органаў кіравання. Камунальная гаспадарка. Камунальнае будаўніцтва. Камунальныя ўстановы. Камунальныя паслугі. Камунальная кватэра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каму́на, -ы, мн. -ы, -му́н, ж.

1. Калектыў людзей, якія аб’ядналіся для супольнага жыцця пры абагуленні маёмасці і працы.

Жыць камунай.

Працоўная к.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў некаторых краінах.

○

Парыжская камуна — рэвалюцыйны ўрад паўстанцкіх працоўных мас у Парыжы ў 1871 г.; першая спроба ўстанаўлення дыктатуры пралетарыяту.

|| прым. камуна́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Камунальныя выбары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Камуна́льны ’які адносіцца да гарадской гаспадаркі’. З польск. або рус. мовы, у якіх з франц. communal < лац. commūnis ’агульны, абшчынны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыллёва-камуна́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жыллёва-камуна́льны жыллёва-камуна́льная жыллёва-камуна́льнае жыллёва-камуна́льныя
Р. жыллёва-камуна́льнага жыллёва-камуна́льнай
жыллёва-камуна́льнае		 жыллёва-камуна́льнага жыллёва-камуна́льных
Д. жыллёва-камуна́льнаму жыллёва-камуна́льнай жыллёва-камуна́льнаму жыллёва-камуна́льным
В. жыллёва-камуна́льны (неадуш.)
жыллёва-камуна́льнага (адуш.)		 жыллёва-камуна́льную жыллёва-камуна́льнае жыллёва-камуна́льныя (неадуш.)
жыллёва-камуна́льных (адуш.)
Т. жыллёва-камуна́льным жыллёва-камуна́льнай
жыллёва-камуна́льнаю		 жыллёва-камуна́льным жыллёва-камуна́льнымі
М. жыллёва-камуна́льным жыллёва-камуна́льнай жыллёва-камуна́льным жыллёва-камуна́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жыллёва-камуна́льны жили́щно-коммуна́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жили́щно-коммуна́льный жыллёва-камуна́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коммуна́льный в разн. знач. камуна́льны;

коммуна́льная кварти́ра камуна́льная кватэ́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)