кампо́сцер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кампо́сцер кампо́сцеры
Р. кампо́сцера кампо́сцераў
Д. кампо́сцеру кампо́сцерам
В. кампо́сцер кампо́сцеры
Т. кампо́сцерам кампо́сцерамі
М. кампо́сцеры кампо́сцерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кампо́сцер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Апарат для прабівання ўмоўных знакаў кантролю на пасажырскіх білетах і іншых дакументах.

|| прым. кампо́сцерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампо́сцер м., ж.-д. компо́стер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампо́сцер, ‑а, м.

Прылада для прабівання ўмоўных знакаў кантролю (даты, нумару і інш.) на пасажырскіх білетах і інш. дакументах.

[Фр. composteur]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закампасці́раваны (к кампо́сцер) закомпости́рованный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантралёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантралёра, належыць яму. Кантралёрскія абавязкі. Кантралёрскі кампосцер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

компо́стер ж.-д. и пр. кампо́сцер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)