кампле́ктны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кампле́ктны кампле́ктная кампле́ктнае кампле́ктныя
Р. кампле́ктнага кампле́ктнай
кампле́ктнае
кампле́ктнага кампле́ктных
Д. кампле́ктнаму кампле́ктнай кампле́ктнаму кампле́ктным
В. кампле́ктны (неадуш.)
кампле́ктнага (адуш.)
кампле́ктную кампле́ктнае кампле́ктныя (неадуш.)
кампле́ктных (адуш.)
Т. кампле́ктным кампле́ктнай
кампле́ктнаю
кампле́ктным кампле́ктнымі
М. кампле́ктным кампле́ктнай кампле́ктным кампле́ктных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кампле́ктны компле́ктный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампле́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камплекту. Камплектны выпуск прадукцыі. Камплектная пастаўка дэталей. // Які ўтварае камплект, знаходзіцца ў камплекце. Камплектнае абсталяванне. Камплектны нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампле́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Поўны набор, састаў каго-, чаго-н.

К. мэблі.

К. сурвэтак.

|| прым. кампле́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

компле́ктный кампле́ктны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)