камлё́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. камлё́вы камлё́вая камлё́вае камлё́выя
Р. камлё́вага камлё́вай
камлё́вае		 камлё́вага камлё́вых
Д. камлё́ваму камлё́вай камлё́ваму камлё́вым
В. камлё́вы (неадуш.)
камлё́вага (адуш.)		 камлё́вую камлё́вае камлё́выя (неадуш.)
камлё́вых (адуш.)
Т. камлё́вым камлё́вай
камлё́ваю		 камлё́вым камлё́вымі
М. камлё́вым камлё́вай камлё́вым камлё́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камлёвы ко́млевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камлёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камля. Камлёвая частка дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каме́ль, камля́, мн. камлі́, камлёў, м.

1. Ніжняя патоўшчаная частка дрэва, расліны, якая прылягае да кораня.

2. Перавязаны канец снапа, веніка і пад.

К. снапа.

|| прым. камлёвы, -ая, -ае.

Камлёвая частка дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́млевый камлёвы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)