камко́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
камко́р |
камко́ры |
| Р. |
камко́ра |
камко́раў |
| Д. |
камко́ру |
камко́рам |
| В. |
камко́ра |
камко́раў |
| Т. |
камко́рам |
камко́рамі |
| М. |
камко́ру |
камко́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
камко́р м., воен. (камандзі́р ко́рпуса) комко́р (команди́р ко́рпуса)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
камко́р, ‑а, м.
Камандзір корпуса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
комко́р (команди́р ко́рпуса) воен. камко́р, -ра м. (камандзі́р ко́рпуса).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)