камерто́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. камерто́нны камерто́нная камерто́ннае камерто́нныя
Р. камерто́ннага камерто́ннай
камерто́ннае
камерто́ннага камерто́нных
Д. камерто́ннаму камерто́ннай камерто́ннаму камерто́нным
В. камерто́нны (неадуш.)
камерто́ннага (адуш.)
камерто́нную камерто́ннае камерто́нныя (неадуш.)
камерто́нных (адуш.)
Т. камерто́нным камерто́ннай
камерто́ннаю
камерто́нным камерто́ннымі
М. камерто́нным камерто́ннай камерто́нным камерто́нных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камерто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Інструмент у выглядзе сталёвай вілкі, які пры ўдары ўтварае гук пэўнай пастаяннай вышыні і выкарыстоўваецца пры настройцы музычных інструментаў, у харавых спевах.

|| прым. камерто́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)