камерна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| камерна |
- |
- |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ка́мерна-вака́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ка́мерна-вака́льны |
ка́мерна-вака́льная |
ка́мерна-вака́льнае |
ка́мерна-вака́льныя |
| Р. |
ка́мерна-вака́льнага |
ка́мерна-вака́льнай
ка́мерна-вака́льнае |
ка́мерна-вака́льнага |
ка́мерна-вака́льных |
| Д. |
ка́мерна-вака́льнаму |
ка́мерна-вака́льнай |
ка́мерна-вака́льнаму |
ка́мерна-вака́льным |
| В. |
ка́мерна-вака́льны (неадуш.)
ка́мерна-вака́льнага (адуш.) |
ка́мерна-вака́льную |
ка́мерна-вака́льнае |
ка́мерна-вака́льныя (неадуш.)
ка́мерна-вака́льных (адуш.) |
| Т. |
ка́мерна-вака́льным |
ка́мерна-вака́льнай
ка́мерна-вака́льнаю |
ка́мерна-вака́льным |
ка́мерна-вака́льнымі |
| М. |
ка́мерна-вака́льным |
ка́мерна-вака́льнай |
ка́мерна-вака́льным |
ка́мерна-вака́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ка́мерна-інструмента́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ка́мерна-інструмента́льны |
ка́мерна-інструмента́льная |
ка́мерна-інструмента́льнае |
ка́мерна-інструмента́льныя |
| Р. |
ка́мерна-інструмента́льнага |
ка́мерна-інструмента́льнай
ка́мерна-інструмента́льнае |
ка́мерна-інструмента́льнага |
ка́мерна-інструмента́льных |
| Д. |
ка́мерна-інструмента́льнаму |
ка́мерна-інструмента́льнай |
ка́мерна-інструмента́льнаму |
ка́мерна-інструмента́льным |
| В. |
ка́мерна-інструмента́льны (неадуш.)
ка́мерна-інструмента́льнага (адуш.) |
ка́мерна-інструмента́льную |
ка́мерна-інструмента́льнае |
ка́мерна-інструмента́льныя (неадуш.)
ка́мерна-інструмента́льных (адуш.) |
| Т. |
ка́мерна-інструмента́льным |
ка́мерна-інструмента́льнай
ка́мерна-інструмента́льнаю |
ка́мерна-інструмента́льным |
ка́мерна-інструмента́льнымі |
| М. |
ка́мерна-інструмента́льным |
ка́мерна-інструмента́льнай |
ка́мерна-інструмента́льным |
ка́мерна-інструмента́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сімфані́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да сімфоніі (у 1 знач.); звязаны з музычнай формай сімфоніі. Сімфанічная творчасць. Сімфанічная распрацоўка тэмы.
2. Прызначаны для выканання ансамблем смычковых, духавых і ўдарных інструментаў. У канцэртных залах гучаць сімфанічныя, харавыя, камерна-інструментальныя творы рускіх, зарубежных і савецкіх кампазітараў. «Звязда». // Звязаны з такім выкананнем. Сімфанічны канцэрт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)