камерге́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых манархічных дзяржавах: прыдворны чын старэйшага рангу, а таксама асоба, якая мае такі чын.

|| прым. камерге́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камерге́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. камерге́р камерге́ры
Р. камерге́ра камерге́раў
Д. камерге́ру камерге́рам
В. камерге́ра камерге́раў
Т. камерге́рам камерге́рамі
М. камерге́ру камерге́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камерге́р м. камерге́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камерге́р уст. камерге́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камерге́р, ‑а, м.

У некаторых манархічных дзяржавах — прыдворнае званне, на ступень вышэйшае за камер-юнкера. // Асоба, якая мае гэта званне.

[Ням. Kammerherr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́бер-камерге́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́бер-камерге́р о́бер-камерге́ры
Р. о́бер-камерге́ра о́бер-камерге́раў
Д. о́бер-камерге́ру о́бер-камерге́рам
В. о́бер-камерге́ра о́бер-камерге́раў
Т. о́бер-камерге́рам о́бер-камерге́рамі
М. о́бер-камерге́ру о́бер-камерге́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)