каманда́рм

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каманда́рм каманда́рмы
Р. каманда́рма каманда́рмаў
Д. каманда́рму каманда́рмам
В. каманда́рма каманда́рмаў
Т. каманда́рмам каманда́рмамі
М. каманда́рме каманда́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каманда́рм м., воен. (кама́ндуючы а́рміяй) команда́рм (кома́ндующий а́рмией)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каманда́рм, ‑а, м.

Камандуючы арміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

команда́рм воен. (кома́ндующий а́рмией) каманда́рм, -ма м. (кама́ндуючы а́рміяй).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непала́дкі, ‑дак і ‑каў; адз. непаладка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Адсутнасць наладжанасці; недахопы ў рабоце чаго‑н. [Марцін:] — Слоў няма: МТС перадавая, але ўсякіх непаладак там вельмі многа. Лупсякоў. Стрыманы, ветлівы, камандарм амаль заўсёды, прыязджаючы ў дывізію, быў незадаволены, знаходзіў розныя непаладкі. Мележ.

2. Непаразуменні, сваркі; нелады. Апошні рубеж сталасці пройдзен, выпрабаванне на трываласць сям’і зроблена. Мінулі хвіліны спрэчак і непаладак. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)