каліро́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
каліро́ўка |
каліро́ўкі |
| Р. |
каліро́ўкі |
каліро́вак |
| Д. |
каліро́ўцы |
каліро́ўкам |
| В. |
каліро́ўку |
каліро́ўкі |
| Т. |
каліро́ўкай
каліро́ўкаю |
каліро́ўкамі |
| М. |
каліро́ўцы |
каліро́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каліро́ўка ж., с.-х. колиро́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
колиро́вка ж. калірава́нне, -ння ср., каліро́ўка, -кі ж.; прышчэ́пліванне, -ння ср., прышчэ́пка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)