каля́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж. (разм.).

Калядная пара, калядная ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каля́дніца

‘калядная ноч’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. каля́дніца
Р. каля́дніцы
Д. каля́дніцы
В. каля́дніцу
Т. каля́дніцай
каля́дніцаю
М. каля́дніцы

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каля́дніца

‘калядоўшчыца’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каля́дніца каля́дніцы
Р. каля́дніцы каля́дніц
Д. каля́дніцы каля́дніцам
В. каля́дніцу каля́дніц
Т. каля́дніцай
каля́дніцаю		 каля́дніцамі
М. каля́дніцы каля́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каля́дніца ж., этн. коля́дница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каля́дніца, ‑ы, ж.

Разм. Калядная пара; калядная ноч. Ражок хусткі ўвачавідкі рудзее, бы гэта яна, Наста, тупае не за возам па грэблі, а дома ля чалесніка ў калядніцу. Пташнікаў. Тое, чаго такароўцы пужаліся болей ста год падрад — ад дзядоў да ўнукаў і праўнукаў — насунулася раптам на іх, як воўк на дарозе ў калядніцу на адзінокага падарожніка. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)