кальчу́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кальчу́жнік кальчу́жнікі
Р. кальчу́жніка кальчу́жнікаў
Д. кальчу́жніку кальчу́жнікам
В. кальчу́жніка кальчу́жнікаў
Т. кальчу́жнікам кальчу́жнікамі
М. кальчу́жніку кальчу́жніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кальчу́жнік, ‑а, м.

Гіст.

1. Воін у кальчузе.

2. Майстар, які вырабляў кальчугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)