калу́жніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
калу́жніца |
калу́жніцы |
| Р. |
калу́жніцы |
калу́жніц |
| Д. |
калу́жніцы |
калу́жніцам |
| В. |
калу́жніцу |
калу́жніцы |
| Т. |
калу́жніцай
калу́жніцаю |
калу́жніцамі |
| М. |
калу́жніцы |
калу́жніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
калу́жніца ж., обл., см. ло́таць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
калу́жніца, ‑ы, ж.
Абл. Лотаць. Столькі фарбаў цяпер у свежай зелені палёў, .. у зелені лугоў, папырсканай жаўцізной расцвіўшай калужніцы, у сіняватай смузе далягляду! Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)