кало́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кало́нны кало́нная кало́ннае кало́нныя
Р. кало́ннага кало́ннай
кало́ннае		 кало́ннага кало́нных
Д. кало́ннаму кало́ннай кало́ннаму кало́нным
В. кало́нны (неадуш.)
кало́ннага (адуш.)		 кало́нную кало́ннае кало́нныя (неадуш.)
кало́нных (адуш.)
Т. кало́нным кало́ннай
кало́ннаю		 кало́нным кало́ннымі
М. кало́нным кало́ннай кало́нным кало́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кало́нны коло́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калоны (у 1 знач.); з калонамі. Калонная зала. Калонны порцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́на, -ы, мн. -ы, -ло́н, ж.

1. Частка архітэктурнага збудавання ў выглядзе высокага слупа, якая служыць апорай франтонаў, унутраных частак будынка або ў якасці манумента.

Станцыя метро з калонамі.

Трыумфальная к.

2. Пра людзей, прадметы, якія размешчаны або рухаюцца адно за адным на пэўнай дыстанцыі.

Паходная к.

Трактарная к.

◊

Пятая калона (кніжн., неадабр.) — пра арганізаванае здрадніцтва ўнутры краіны (першапачаткова — аб контррэвалюцыйнай групе, якая дзейнічала ў тыле Іспанскай рэспублікі ў 1936—1939 гг.).

|| памянш. кало́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. кало́нны, -ая, -ае (да 1 і спец. да 2 знач.).

Калонная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коло́нный кало́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)