кале́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кале́т кале́ты
Р. кале́та кале́таў
Д. кале́ту кале́там
В. кале́т кале́ты
Т. кале́там кале́тамі
М. кале́це кале́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кале́т м., воен., уст. коле́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кале́т, ‑а, М ‑леце, м.

1. Кароткі вайсковы мундзір з белага сукна ў дарэвалюцыйнай рускай арміі і ў некаторых заходнееўрапейскіх арміях.

2. Род шырокага адкладпога каўняра ў сярэдневяковай вопратцы.

[Фр. collet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кале́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кале́ты
Р. Кале́т
Кале́таў
Д. Кале́там
В. Кале́ты
Т. Кале́тамі
М. Кале́тах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

коле́т воен. кале́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)