калесава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. калесава́нне
Р. калесава́ння
Д. калесава́нню
В. калесава́нне
Т. калесава́ннем
М. калесава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калесава́нне ср., ист. колесова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калесава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. калесаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калесава́ць, калясу́ю, калясу́еш, калясу́е; калясу́й; калесава́ны; зак. і незак., каго (гіст.).

Пакараць (караць) смерцю на спецыяльным коле.

|| наз. калесава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

колесова́ние ист. калесава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)