калаўро́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
калаўро́тны |
калаўро́тная |
калаўро́тнае |
калаўро́тныя |
| Р. |
калаўро́тнага |
калаўро́тнай
калаўро́тнае |
калаўро́тнага |
калаўро́тных |
| Д. |
калаўро́тнаму |
калаўро́тнай |
калаўро́тнаму |
калаўро́тным |
| В. |
калаўро́тны (неадуш.)
калаўро́тнага (адуш.) |
калаўро́тную |
калаўро́тнае |
калаўро́тныя (неадуш.)
калаўро́тных (адуш.) |
| Т. |
калаўро́тным |
калаўро́тнай
калаўро́тнаю |
калаўро́тным |
калаўро́тнымі |
| М. |
калаўро́тным |
калаўро́тнай |
калаўро́тным |
калаўро́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
калаўро́т, -а, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Прыстасаванне для ручнога прадзення кудзелі, якое прыводзіцца ў рух понажам.
2. Ручны сталярны інструмент для свідравання адтулін.
3. Прыстасаванне для падымання грузаў: вал з ручкай, на які намотваецца трос, ланцуг.
|| прым. калаўро́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)