калаўро́ткі, ‑так; адз. калаўротка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Мікраскапічныя арганізмы з раснічкамі вакол ротавай адтуліны, якія, верцячыся, прыцягваюць ежу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калаўро́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. калаўро́так калаўро́ткі
Р. калаўро́тка калаўро́ткаў
Д. калаўро́тку калаўро́ткам
В. калаўро́так калаўро́ткі
Т. калаўро́ткам калаўро́ткамі
М. калаўро́тку калаўро́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калаўро́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. калаўро́тка калаўро́ткі
Р. калаўро́ткі калаўро́так
Д. калаўро́тцы калаўро́ткам
В. калаўро́тку калаўро́так
Т. калаўро́ткай
калаўро́ткаю		 калаўро́ткамі
М. калаўро́тцы калаўро́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)