калаіда́льны гл. калоід.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калаіда́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. калаіда́льны калаіда́льная калаіда́льнае калаіда́льныя
Р. калаіда́льнага калаіда́льнай
калаіда́льнае		 калаіда́льнага калаіда́льных
Д. калаіда́льнаму калаіда́льнай калаіда́льнаму калаіда́льным
В. калаіда́льны (неадуш.)
калаіда́льнага (адуш.)		 калаіда́льную калаіда́льнае калаіда́льныя (неадуш.)
калаіда́льных (адуш.)
Т. калаіда́льным калаіда́льнай
калаіда́льнаю		 калаіда́льным калаіда́льнымі
М. калаіда́льным калаіда́льнай калаіда́льным калаіда́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калаіда́льны коллоида́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калаіда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ўласцівасці калоіду. Калаідальны раствор. Калаідальныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́ід, -у, М -дзе, м. (спец.).

Некрышталізаванае клеепадобнае рэчыва (бялок, крухмал і інш.), прамежкавае паміж растворам і эмульсіяй.

|| прым. кало́ідны, -ая, -ае і калаіда́льны, -ая, -ае.

К. раствор.

○

Калоідная сістэма — гетэрагенная сістэма, якая складаецца з мноства дробных часцінак якога-н. рэчыва, што знаходзіцца ў суспензаваным стане ў аднародным асяроддзі.

Калоідная хімія — раздзел фізічнай хіміі, у якім разглядаюцца працэсы ўтварэння і разбурэння дысперсных сістэм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коллоида́льный калаіда́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)