каласавы́ гл. колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каласавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каласавы́ каласава́я каласаво́е каласавы́я
Р. каласаво́га каласаво́й
каласаво́е		 каласаво́га каласавы́х
Д. каласаво́му каласаво́й каласаво́му каласавы́м
В. каласавы́ (неадуш.)
каласаво́га (адуш.)		 каласаву́ю каласаво́е каласавы́я (неадуш.)
каласавы́х (адуш.)
Т. каласавы́м каласаво́й
каласаво́ю		 каласавы́м каласавы́мі
М. каласавы́м каласаво́й каласавы́м каласавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каласавы́ колосово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каласавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае суквецце ў выглядзе коласа. Каласавыя культуры. // у знач. наз. каласавы́я, ‑ых. Злакавыя збожжавыя расліны. Раннія каласавыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лас, -а, мн. каласы́, каласо́ў, м.

1. Суквецце злакаў і некаторых іншых раслін, у якіх кветкі размяшчаюцца ўздоўж канца сцябла.

Каласы пшаніцы.

2. Суквецце з пладамі, насеннем гэтых раслін.

Спелы к. жытнёвы.

|| памянш. каласо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

|| прым. каласавы́, -а́я, -о́е.

Каласавыя культуры.

Уборка каласавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

колосово́й каласавы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)