каланія́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каланія́льны |
каланія́льная |
каланія́льнае |
каланія́льныя |
| Р. |
каланія́льнага |
каланія́льнай каланія́льнае |
каланія́льнага |
каланія́льных |
| Д. |
каланія́льнаму |
каланія́льнай |
каланія́льнаму |
каланія́льным |
| В. |
каланія́льны (неадуш.) каланія́льнага (адуш.) |
каланія́льную |
каланія́льнае |
каланія́льныя (неадуш.) каланія́льных (адуш.) |
| Т. |
каланія́льным |
каланія́льнай каланія́льнаю |
каланія́льным |
каланія́льнымі |
| М. |
каланія́льным |
каланія́льнай |
каланія́льным |
каланія́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нацыяна́льна-каланія́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нацыяна́льна-каланія́льны |
нацыяна́льна-каланія́льная |
нацыяна́льна-каланія́льнае |
нацыяна́льна-каланія́льныя |
| Р. |
нацыяна́льна-каланія́льнага |
нацыяна́льна-каланія́льнай нацыяна́льна-каланія́льнае |
нацыяна́льна-каланія́льнага |
нацыяна́льна-каланія́льных |
| Д. |
нацыяна́льна-каланія́льнаму |
нацыяна́льна-каланія́льнай |
нацыяна́льна-каланія́льнаму |
нацыяна́льна-каланія́льным |
| В. |
нацыяна́льна-каланія́льны (неадуш.) нацыяна́льна-каланія́льнага (адуш.) |
нацыяна́льна-каланія́льную |
нацыяна́льна-каланія́льнае |
нацыяна́льна-каланія́льныя (неадуш.) нацыяна́льна-каланія́льных (адуш.) |
| Т. |
нацыяна́льна-каланія́льным |
нацыяна́льна-каланія́льнай нацыяна́льна-каланія́льнаю |
нацыяна́льна-каланія́льным |
нацыяна́льна-каланія́льнымі |
| М. |
нацыяна́льна-каланія́льным |
нацыяна́льна-каланія́льнай |
нацыяна́льна-каланія́льным |
нацыяна́льна-каланія́льных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ра́бства, -а, н.
1. Грамадскі лад, заснаваны на рабаўладанні.
Каланіяльнае р.
2. Стан, становішча раба (у 1 знач.).
Вызваліцца з р.
3. перан. Поўнае падпарадкаванне чужой волі, уплыву.
Духоўнае р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ра́бства, ‑а, н.
1. Грамадскі лад, заснаваны на рабаўладанні. Антычнае рабства. // Пра грамадскі лад, пры якім клас стваральнікаў асноўных матэрыяльных каштоўнасцей з’яўляецца бяспраўным, пазбаўленым уласнасці на сродкі вытворчасці. Прыгоннае рабства. Каланіяльнае рабства. Наёмнае рабства.
2. Стан, становішча раба (у 1 знач.). Аддаць у рабства. Вызваліцца ад рабства. // Палітычна залежнае становішча чалавека. І паралелі, і мерыдыяны Ім хочацца жалезнымі зрабіць, Каб шар зямны ў краты быў закован, І ў рабстве жыў пакораны народ. Панчанка.
3. перан. Поўнае падпарадкаванне чужой волі, уплыву. Сямейнае рабства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)