калані́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. калані́стка калані́сткі
Р. калані́сткі калані́стак
Д. калані́стцы калані́сткам
В. калані́стку калані́стак
Т. калані́сткай
калані́сткаю		 калані́сткамі
М. калані́стцы калані́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калані́стка ж. колони́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да каланіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Жыхар калоніі (у 2 і 4 знач.).

|| ж. калані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. калані́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

колони́стка калані́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)