каксава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. каксава́нне
Р. каксава́ння
Д. каксава́нню
В. каксава́нне
Т. каксава́ннем
М. каксава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каксава́нне ср., тех. коксова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каксава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. каксаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каксава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; незак., што (спец.).

Ператвараць у кокс.

|| наз. каксава́нне, -я, н.

|| прым. каксава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коксова́ние каксава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)