какафо́нія, -і, ж. (кніжн.).

Негарманічнае, сумбурнае спалучэнне гукаў (у музыцы, вершах), непрыемнае для слыху.

|| прым. какафані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

какафо́нія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. какафо́нія какафо́ніі
Р. какафо́ніі какафо́ній
Д. какафо́ніі какафо́ніям
В. какафо́нію какафо́ніі
Т. какафо́ніяй
какафо́ніяю		 какафо́ніямі
М. какафо́ніі какафо́ніях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

какафо́нія ж. какофо́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

какафо́нія, ‑і, ж.

Негарманічнае, сумбурнае спалучэнне гукаў, непрыемнае для слыху. Какафонія зыкаў густым струменем выбівалася з вокан. Гартны.

[Грэч. kakophōnia — дрэннае гучанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

какофо́ния какафо́нія, -ніі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)