кайнэ́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. кайнэ́ кайнэ́
Р. кайнэ́ кайнэ́
Д. кайнэ́ кайнэ́
В. кайнэ́ кайнэ́
Т. кайнэ́ кайнэ́
М. кайнэ́ кайнэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кайнэ́, нескл., н. (спец.).

Агульнанародная мова, што ўзнікла на аснове якога-н. пашыранага дыялекту або некалькіх дыялектаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кайнэ́ нескл., ср., лингв. койне́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кайнэ́, нескл., н.

Спец. Агульнанародная мова, што ўзнікла на аснове якога‑н. пашыранага дыялекту або некалькіх дыялектаў.

[Ад грэч. koinē — агульнае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

койне́ лингв. кайнэ́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)