кайло́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кайло́ўшчык |
кайло́ўшчыкі |
| Р. |
кайло́ўшчыка |
кайло́ўшчыкаў |
| Д. |
кайло́ўшчыку |
кайло́ўшчыкам |
| В. |
кайло́ўшчыка |
кайло́ўшчыкаў |
| Т. |
кайло́ўшчыкам |
кайло́ўшчыкамі |
| М. |
кайло́ўшчыку |
кайло́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кайло́ўшчык м., горн. кайло́вщик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кайловщи́к горн. кайло́ўшчык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)