кайда́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кайда́ннік кайда́ннікі
Р. кайда́нніка кайда́ннікаў
Д. кайда́нніку кайда́ннікам
В. кайда́нніка кайда́ннікаў
Т. кайда́ннікам кайда́ннікамі
М. кайда́нніку кайда́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кайда́ннік м., уст. канда́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кайда́ннік, ‑а, м.

Разм. уст. Арыштант, закаваны ў кайданы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канда́льник разг., уст. кайда́ннік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канда́льный

1. прил. кайда́нны, кайда́навы;

2. сущ. кайда́ннік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)