казю́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
казю́рка |
казю́ркі |
| Р. |
казю́ркі |
казю́рак |
| Д. |
казю́рцы |
казю́ркам |
| В. |
казю́рку |
казю́рак |
| Т. |
казю́ркай
казю́ркаю |
казю́ркамі |
| М. |
казю́рцы |
казю́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
казю́рка ж., обл., см. казя́ўка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
казю́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Абл. Казяўка, кузурка. Па сухой сцяблінцы.. узбіралася нейкая казюрка. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мошка, казюрка, кузурка, казюлька, казюля
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
бязду́мны, ‑ая, ‑ае.
Які не задумваецца; не здольны на роздум. Бяздумны, да ўсяго абыякавы, я нерухома стаяў каля акна, учапіўшыся рукамі ў вушакі. Ракітны. [Ганна] раптам забылася пра грыбы, стала дзіўна бяздумная. Мележ. // Які выяўляе бяздумнасць. Па сухой сцяблінцы.. ўзбіралася нейкая казюрка... Ігнат правёў яе бяздумным позіркам, нічога не бачачы перад сабой. Лынькоў. // Які не суправаджаецца роздумам; легкадумны. Гэтыя вельмі асабістыя вершы пазбаўлены бяздумнага замілавання. Грахоўскі. [Дзяўчынкі] крычалі, спатыкаліся і ніяк не хацелі пакідаць свайго бяздумнага занятку. Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)