казыра́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).
Вітаць па-вайсковаму, прыкладваючы руку да казырка.
|| аднакр. казырну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
казыра́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).
1. Хадзіць з казырнай карты.
2. перан., чым. Выстаўляць што-н. як сваю перавагу; выхваляцца.
|| аднакр. казырну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
казыра́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
казыра́ю |
казыра́ем |
| 2-я ас. |
казыра́еш |
казыра́еце |
| 3-я ас. |
казыра́е |
казыра́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
казыра́ў |
казыра́лі |
| ж. |
казыра́ла |
| н. |
казыра́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
казыра́й |
казыра́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
казыра́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
казыра́ць I несов.
1. карт. козыря́ть;
2. перен. (хвастаться) козыря́ть;
к. знаёмствамі — козыря́ть знако́мствами
казыра́ць II несов., разг. (брать под козырёк) козыря́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
казыра́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Хадзіць з казырнай карты.
2. перан.; чым. Выстаўляць што‑н. як сваю перавагу; выхваляцца чым‑н. [Лабановіч] прыгадаў аднаго слуцкага рамізніка, які меў княжацкі тытул і ў крытычных выпадках казыраў ім. Колас. — А ты, хлопча, не дужа казырай сваімі ведамі, бо ведаеш усё гэта з газет. Скрыпка.
казыра́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Вітаць па-вайсковаму, прыкладваючы руку да казырка. Дзяўчына-яфрэйтар.. паказвала дарогу кожнай машыне і, спрытна перахапіўшы сцяжкі ў левую руку, казырала. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
казырну́ць 1, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да казыраць 1 (у 2 знач.).
казырну́ць 2, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да казыраць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
казыра́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. казыраць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
козыря́тьI несов., карт., перен. казыра́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
козыря́тьII несов. (брать под козырёк) разг. казыра́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэгуліро́ўшчык, ‑а, м.
1. Той, хто рэгулюе рух на скрыжаваннях, паваротах дарог, вуліц. Які там ні горад Касаў, але парадак быў у ім гарадскі: у цэнтры, на скрыжаванні, стаяў рэгуліроўшчык. Брыль. Пропуск быў прымацаваны да шкла і на ўсіх пунктах Сяргею і Міколу толькі і паспявалі рэгуліроўшчыкі казыраць. Кавалёў.
2. Той, хто рэгулюе дзеянне якіх‑н. механізмаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)