казыра́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. казыра́нне
Р. казыра́ння
Д. казыра́нню
В. казыра́нне
Т. казыра́ннем
М. казыра́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

казыра́нне ср. козыря́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казыра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. казыраць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

козыря́ние казыра́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)