казу́лін

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. казу́лін казу́ліна казу́ліна казу́ліны
Р. казу́лінага казу́лінай
казу́лінае		 казу́лінага казу́ліных
Д. казу́лінаму казу́лінай казу́лінаму казу́ліным
В. казу́лін
казу́лінага		 казу́ліну казу́ліна казу́ліны
казу́ліных
Т. казу́ліным казу́лінай
казу́лінаю		 казу́ліным казу́лінымі
М. казу́ліным казу́лінай казу́ліным казу́ліных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

казу́ля, -і, мн. -і, -зу́ль, ж.

Парнакапытная жывёліна сямейства аленевых; дзікая каза.

|| прым. казу́лін, -а, -ы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́ркі, ‑рак; адз. бурка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Абутак з фетру або сукна, які носіцца з галёшамі ці на скураной падэшве без іх. Казулін у шубе з бабровым каўняром, у бабровай шапцы, абуты ў белыя буркі, стаяў наперадзе ўсіх і глядзеў на Сцюдзянец. Дуброўскі. Апранута.. [Маша] была ў стары залатаны кажушок, на нагах — буркі з бахіламі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)