казліны - Пошук - Асноўныя

казлі́ны

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	казлі́ны	казлі́ная	казлі́нае	казлі́ныя
Р.	казлі́нага	казлі́най казлі́нае	казлі́нага	казлі́ных
Д.	казлі́наму	казлі́най	казлі́наму	казлі́ным
В.	казлі́ны (неадуш.) казлі́нага (адуш.)	казлі́ную	казлі́нае	казлі́ныя (неадуш.) казлі́ных (адуш.)
Т.	казлі́ным	казлі́най казлі́наю	казлі́ным	казлі́нымі
М.	казлі́ным	казлі́най	казлі́ным	казлі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

казлі́ны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	казлі́ны	казлі́ная	казлі́нае	казлі́ныя
Р.	казлі́нага	казлі́най казлі́нае	казлі́нага	казлі́ных
Д.	казлі́наму	казлі́най	казлі́наму	казлі́ным
В.	казлі́ны (неадуш.) казлі́нага (адуш.)	казлі́ную	казлі́нае	казлі́ныя (неадуш.) казлі́ных (адуш.)
Т.	казлі́ным	казлі́най казлі́наю	казлі́ным	казлі́нымі
М.	казлі́ным	казлі́най	казлі́ным	казлі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

казлі́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	казлі́ны	казлі́ная	казлі́нае	казлі́ныя
Р.	казлі́нага	казлі́най казлі́нае	казлі́нага	казлі́ных
Д.	казлі́наму	казлі́най	казлі́наму	казлі́ным
В.	казлі́ны (неадуш.) казлі́нага (адуш.)	казлі́ную	казлі́нае	казлі́ныя (неадуш.) казлі́ных (адуш.)
Т.	казлі́ным	казлі́най казлі́наю	казлі́ным	казлі́нымі
М.	казлі́ным	казлі́най	казлі́ным	казлі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

казлі́ны козли́ный;

~ная барада́ — козли́ная борода́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казлі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да казла. Казліны рог. // Зроблены са шкуры казла. Казлінае футра. // Такі, як у казла. Казліная барада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казёл, -зла́, мн. -злы́, -зло́ў, м.

1. Дзікая млекакормячая жывёліна сямейства пустарогіх, якая водзіцца звычайна ў гарах.

Сібірскі к.

2. Самец дамашняй казы.

3. Від бабкі, якая складаецца з некалькіх снапоў ячменю або аўса, пастаўленых адмыслова для прасушвання (разм.).

4. Гімнастычны снарад у выглядзе кароткага, абабітага скурай бруса на чатырох высокіх ножках.

Скакаць цераз казла.

5. Назва гульні ў карты, даміно (разм.).

Забіваць казла.

6. Легкавы аўтамабіль павышанай праходнасці (разм.).

Туды толькі на «казле» праедзеш.

◊

Пусціць казла ў агарод (разм., іран.) — дапусціць каго-н. туды, дзе ён хоча мець выгаду.

Як з казла малака — няма ніякай карысці.

|| памянш.-ласк. ко́злік, -а, мн. -і, -аў (да 1 і 2 знач.).

|| прым. казлі́ны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

К. рог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

козли́ный казлі́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казлі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Verbum