каза́цтва, -а, н., зб.

Казакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каза́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. каза́цтва
Р. каза́цтва
Д. каза́цтву
В. каза́цтва
Т. каза́цтвам
М. каза́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каза́цтва ср., собир. каза́чество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каза́цтва, ‑а, н.

1. Казацкае саслоўе.

2. зб. Казакі. Данское казацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каза́чество каза́цтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сеч, ‑ы, ж. (з вялікай літары).

Гіст. Самакіравальная арганізацыя ўкраінскага казацтва ў 16–18 стст. Запарожская Сеч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)