каза́хскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каза́хскі |
каза́хская |
каза́хскае |
каза́хскія |
| Р. |
каза́хскага |
каза́хскай
каза́хскае |
каза́хскага |
каза́хскіх |
| Д. |
каза́хскаму |
каза́хскай |
каза́хскаму |
каза́хскім |
| В. |
каза́хскі (неадуш.)
каза́хскага (адуш.) |
каза́хскую |
каза́хскае |
каза́хскія (неадуш.)
каза́хскіх (адуш.) |
| Т. |
каза́хскім |
каза́хскай
каза́хскаю |
каза́хскім |
каза́хскімі |
| М. |
каза́хскім |
каза́хскай |
каза́хскім |
каза́хскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каза́хі, ‑аў; адз. казах, ‑а, м.; казашка, ‑і, ДМ ‑шцы; мн. казашкі, ‑шак; ж.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Казахскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дунга́не, ‑ган; адз. дунганін, ‑а, м.; дунганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. дунганкі, ‑нак; ж.
1. Найбольш шматлікая група кітайскай народнасці хуэй, якая жыве ў Паўночна-Заходнім Кітаі.
2. Народнасць, якая жыве ў Казахскай і Кіргізскай ССР і гаворыць на дунганскай мове (перасялілася ў 19 ст. з Кітая).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)