казакава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
казаку́ю |
казаку́ем |
| 2-я ас. |
казаку́еш |
казаку́еце |
| 3-я ас. |
казаку́е |
казаку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
казакава́ў |
казакава́лі |
| ж. |
казакава́ла |
| н. |
казакава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
казаку́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
казакава́ць несов., уст., обл. казакова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
казакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак.
Быць казаком, весці вольнае жыццё казака. // Паводзіць сябе зухавата, смела, рызыкуючы жыццём. — А заўтра я цябе да цешчы на хутар завяду. Спакайней там. Чалавек ты пар[ты]йны, і не варта вось так казакаваць перад немцамі. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
казакова́ть несов., уст., обл. казакава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)