кавяла́, -ы́, мн. кавёлы і (з ліч. 2, 3, 4) кавялы́, кавёл, ж. (разм.).

Самаробны драўляны пратэз для нагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавяла́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кавяла́ кавёлы
кавялы́
Р. кавялы́ кавёл
Д. кавяле́ кавёлам
В. кавялу́ кавёлы
кавялы́
Т. кавяло́й
кавяло́ю		 кавёламі
М. кавяле́ кавёлах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кавяла́ (мн. кавёлы) ж., разг.

1. (искусственная деревянная нога) деревя́шка;

2. (изогнутый кусок дерева в какой-л. снасти) криву́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кавяла́, ‑ы́; мн. кавёлы (з ліч. 2, 3, 4 кавялы́), кавёл; ж.

Разм. Самаробны драўляны пратэз для нагі. Мыліцы Уладысь паставіў дома за ложкам — гэта больш святочнае прыладдзе, — а для работы змайстраваў кавялу: хоць не так і хораша, а — зручна. Скрыган. Дзядзька быў інвалід, на кавяле, і з аднастволкай. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

деревя́шка

1. дзеравя́ка, -кі ж., дзеравя́шка, -кі ж., дзеравя́чына, -ны ж.;

2. (деревянная нога) разг. кавяла́, -лы́ ж., дзеравя́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)