ка́верзнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто робіць, чыніць каверзы.

|| ж. ка́верзніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́верзнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́верзнік ка́верзнікі
Р. ка́верзніка ка́верзнікаў
Д. ка́верзніку ка́верзнікам
В. ка́верзніка ка́верзнікаў
Т. ка́верзнікам ка́верзнікамі
М. ка́верзніку ка́верзніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́верзнік м., разг. ка́верзник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́верзнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто робіць, чыніць каверзы; інтрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́верзніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да каверзнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́верзник разг. ка́верзнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́узник паклёпнік, -ка м., ка́верзнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)