кава́длавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кава́длавы кава́длавая кава́длавае кава́длавыя
Р. кава́длавага кава́длавай
кава́длавае		 кава́длавага кава́длавых
Д. кава́длаваму кава́длавай кава́длаваму кава́длавым
В. кава́длавы
кава́длавага		 кава́длавую кава́длавае кава́длавыя
кава́длавых
Т. кава́длавым кава́длавай
кава́длаваю		 кава́длавым кава́длавымі
М. кава́длавым кава́длавай кава́длавым кава́длавых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кава́дла, -а, мн. -ы, -аў, н.

Цяжкая металічная апора асобай формы для ручной коўкі металу.

◊

Паміж молатам і кавадлам (быць, знаходзіцца; кніжн.) — пра небяспеку, якая пагражае з двух бакоў.

|| памянш. кава́длачка, -а, мн. -і, -чак, н.

|| прым. кава́длавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)