кабе́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кабе́чы кабе́чая кабе́чае кабе́чыя
Р. кабе́чага кабе́чай
кабе́чае		 кабе́чага кабе́чых
Д. кабе́чаму кабе́чай кабе́чаму кабе́чым
В. кабе́чы (неадуш.)
кабе́чага (адуш.)		 кабе́чую кабе́чае кабе́чыя (неадуш.)
кабе́чых (адуш.)
Т. кабе́чым кабе́чай
кабе́чаю		 кабе́чым кабе́чымі
М. кабе́чым кабе́чай кабе́чым кабе́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кабе́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кабе́чы кабе́чая кабе́чае кабе́чыя
Р. кабе́чага кабе́чай
кабе́чае		 кабе́чага кабе́чых
Д. кабе́чаму кабе́чай кабе́чаму кабе́чым
В. кабе́чы (неадуш.)
кабе́чага (адуш.)		 кабе́чую кабе́чае кабе́чыя (неадуш.)
кабе́чых (адуш.)
Т. кабе́чым кабе́чай
кабе́чаю		 кабе́чым кабе́чымі
М. кабе́чым кабе́чай кабе́чым кабе́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кабе́чы разг. же́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабе́чы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да кабеты, належыць ёй; жаночы. Кабечы лёс. □ А спеў дзявочы і кабечы аж разлягаўся ў шчыры лес. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысло́ўе ​1, ‑я, н.

Нязменная часціна мовы, якая абазначае прымету дзеяння, стану і якасці, напрыклад: хутка, лёгка, высока.

прысло́ўе ​2, ‑я, н.

Прыгаворка, выраз і пад., якія ўстаўляюцца ў мову для большай эфектнасці або па прывычцы. Плач яе быў ціхі, з прыслоўямі, кабечы. Чорны. «Люба-дорага» было любімае прыслоўе старшыні. Даніленка. // Тое, што гаворыцца для суправаджэння якіх‑н. дзеянняў. Духаў закліналі пэўнымі традыцыйнымі прыслоўямі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)