кабе́цін
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кабе́цін |
кабе́ціна |
кабе́ціна |
кабе́ціны |
| Р. |
кабе́цінага |
кабе́цінай
кабе́цінае |
кабе́цінага |
кабе́ціных |
| Д. |
кабе́цінаму |
кабе́цінай |
кабе́цінаму |
кабе́ціным |
| В. |
кабе́цін (неадуш.)
кабе́цінага (адуш.) |
кабе́ціну |
кабе́ціна |
кабе́ціны (неадуш.)
кабе́ціных (адуш.) |
| Т. |
кабе́ціным |
кабе́цінай
кабе́цінаю |
кабе́ціным |
кабе́цінымі |
| М. |
кабе́ціным |
кабе́цінай |
кабе́ціным |
кабе́ціных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кабе́цін, ‑а.
Разм. Які належыць кабеце, уласцівы ёй. Мужняя шчырая ласка папярэдзіла кабеціну гняўлівасць. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабе́ціна
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кабе́ціна |
кабе́ціны |
| Р. |
кабе́ціны |
кабе́цін |
| Д. |
кабе́ціне |
кабе́цінам |
| В. |
кабе́ціну |
кабе́цін |
| Т. |
кабе́цінай
кабе́цінаю |
кабе́цінамі |
| М. |
кабе́ціне |
кабе́цінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)