каапта́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Папаўненне саставу якога-н. выбарнага калегіяльнага органа новымі членамі па рашэнні гэтага органа без дадатковых выбараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каапта́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каапта́цыя каапта́цыі
Р. каапта́цыі каапта́цый
Д. каапта́цыі каапта́цыям
В. каапта́цыю каапта́цыі
Т. каапта́цыяй
каапта́цыяю		 каапта́цыямі
М. каапта́цыі каапта́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каапта́цыя ж. коопта́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каапта́цыя, ‑і, ж.

Папаўненне саставу якога‑н. выбарнага калегіяльнага органа новымі членамі па рашэнню гэтага органа без дадатковых выбараў.

[Ад лац. cooptatio — дадатковае выбранне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коопта́ция каапта́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)